Ga jij nog een paar weken vol energie knallen of...nog een paar weken overleven om aan het einde van dit schooljaar misschien om te vallen?
Hoe zit jij er nu bij als leerkracht of als ouder in deze laatste periode voor de zomervakantie? Welk punt geef je je balans op dit moment op een schaal van 1 tot 10. Waarbij 10 dan wel de hoogste alarm en stressfase is.
Dat laatste gun ik jou natuurlijk niet!
Daarom zet ik mijn zonnebril even voor je af en neem ik je graag even mee op mijn persoonlijke reis terug in de tijd.
Zeven jaar geleden waren dit de laatste weken voor mij als leerkracht en als ouder, die ik op mijn tandvlees, en met de allerlaatste reserves aan energie die ik toen nog in me had, aan het overleven was. Ik zat op de score van een 10, maar had daar zelf geen idee van. Ook in de overtuiging dat iedereen het wel zwaar had aan het einde van het schooljaar. Dus....
..ook al was mijn batterij al leeg na de meivakantie ik moest en zou het schooljaar voor de kinderen fijn af gaan maken. Ik voelde me verantwoordelijk voor alles en iedereen om me heen en....was de zorg voor mezelf volledig uit het oog verloren. En.....dat besef kwam later pas.
Op de laatste dag van dat schooljaar ging voor mij het licht letterlijk en figuurlijk uit, toen ik de deur van de school achter me dicht trok. In plaats naar het terras te fietsen voor de gezellige afsluiting van het schooljaar met collega's, fietste ik naar huis met een huilbui die niet meer te stoppen was en een lichaam dat aan de buitenkant fit leek, maar van binnen oververmoeid was en vol spanning zat.
Innerlijke verwaarlozing...
Thuis stortte ik helemaal in. Ik was opgebrand, mezelf helemaal kwijt geraakt en vond mezelf ook totaal ongeschikt in bijna alle rollen die ik in mijn leven vervulde. Mijn zelfbeeld over mijn capaciteiten was tot onder het nulpunt gedaald. Toen had ik geen idee wat me overkwam ,maar in het het jaar daarna is mij heel erg veel duidelijk geworden.
Door mezelf persoonlijk van binnenuit, als gevoelsmens en gevoelsjuf, geen aandacht te geven had ik ook geen idee meer wat er werkelijk in mij speelde en wat bijvoorbeeld ook mijn werkelijke behoeftes en verlangens waren. Ik was volledig gericht op de buitenwereld, was me bewust van mijn binnenwereld maar had gewoon weg niet eerder geleerd en ontdekt hoe ik daar aandacht aan kon geven. Eigenlijk is dit ook wel innerlijke verwaarlozing te noemen.
Misschien herken je het ook wel een beetje of...een beetje veel?
Ontdekkingsreis naar binnen...
Maar goed, door dit dieptepunt is mijn mooie ontdekkingsreis naar binnen uiteindelijk noodgedwongen wel begonnen. En die is tot op de dag van vandaag niet meer gestopt, omdat ik al het moois wat het mij gebracht heeft en nog steeds brengt ontzettend graag wil blijven delen met kinderen, jongeren en iedereen die van invloed is op hun groeiproces van buiten en..van binnen!
Het groeiproces om jezelf bewust te leren zijn en jezelf te leren kennen en omarmen met alles wat jou zo uniek maakt tot wie jij bent.
Ik heb door deze ontdekkingsreis na mijn vijftigste ook ontdekt hoe weinig aandacht we in onze opvoeding en in ons onderwijs geven aan onze eigen persoonlijke ontwikkeling van binnen uit. En hiermee bedoel ik holistische aandacht voor ons lichaamsbewustzijn, mentaal bewustzijn, emotioneel bewustzijn en ja ook spiritueel bewustzijn, waar ik tot dan toe in alle eerlijkheid nog nooit bewust mee bezig was geweest.
Onze eigen gedachtes, overtuigingen, emoties en gevoelens die we diep van binnen allemaal op onze eigen unieke wijze ervaren en beleven blijven in het dagelijks leven voor velen van ons onzichtbaar. En ook de blokkades of trauma's die in ons lichaam opgeslagen worden, wanneer er geen ruimte voor is om ze op te heffen, zorgen er mede voor dat we steeds meer belemmeringen beleven en/of ervaren.
Wanneer we zelf niet leren hoe we hier aandacht aan kunnen geven blijft dat zo, zelfs wanneer we volwassen zijn, en daarnaast bijvoorbeeld ouder zijn of een professionele opvoeder.
En behalve dat we dan meestal onbewust de keuze te maken om onszelf van binnenuit geen aandacht te geven, leven we het ook nog eens voor aan onze kinderen en geve we dit ook door aan onze kinderen.
Leven op wilskracht versus innerlijk kracht
We hoeven natuurlijk geen keuze te maken, maar we mogen de aandacht voor de ontwikkeling van deze twee belangrijke levenskrachten wel gelijkwaardig in balans gaan brengen, wat mij betreft. Voor onszelf en...zeker ook voor onze kinderen, om ons leven vanuit onze eigen wijze innerlijke leefkracht en met meer veerkracht te kunnen gaan (be)leven.
Van buiten en van binnen
Kennis en wijsheid opdoen van buiten en van binnen laat je in balans groeien vanuit je binnenwereld in de buitenwereld.
Op ontdekkingsreis naar...binnen.
Wil jij ook graag op ontdekkingsreis naar binnen om de energiemeter van je kind en/of van jezelf uit de stresszone te halen?
Gun jij je kind en jezelf ook oom meer te kunnen gaan leven vanuit je eigen innerlijke wijsheid en kracht om steviger op je eigen plek te kunnen gaan staan?
Boek dan een be KIND groeitraject voor
kind en ouders, jongeren en ouders, ouders of onderwijsprofessionals
Heb je nog vragen? Vraag vrijblijvend en geheel gratis een telefonisch consult aan. Voel je welkom.
