Welkom thuis...
Samen met mijn man en onze hond lopen we op deze zonnige zaterdagmiddag op Schiphol op weg naar aankomsthal 4 om onze zoon en bonusdochter op te halen van een mooie, verre reis die ze samen weer gemaakt hebben.
Het wachten totdat ze door de schuifdeuren komen duurt altijd langer dan je denkt. En... terwijl ik dat zeg, zorgt de omgeving waar ik sta er ook meteen voor dat ik heel gemakkelijk terug ga naar eerdere herinneringen die we hadden op deze plek. En.... dat zijn er inmiddels best heel wat.
Veel mooie herinneringen van vertrekken naar andere landen, continenten en avonturen en ook veel mooie herinneringen van weer thuis komen.
Ons grootste buitenland avontuur was wel dat wij, toen deze kerel op de foto zo'n 4 jaar oud was en zijn jongere broertje nog maar net een jaar, besloten om als expats naar het buitenland te gaan emigreren. Onze bestemming was New York.
Een paar uur rijden ten noorden van deze wereldstad ging mijn man werken voor zijn Nederlandse werkgever en ik voelde dat ik het avontuur en de vrijheid wel wilde gaan ervaren omdat ik toen net voor de tweede keer moeder was geworden en het verlangen had om in deze bijzondere periode nog meer tijd en aandacht aan mijn kinderen te willen geven.
Op de basisschool waar ik in het begin van mijn onderwijscarrière werkte als kleuterjuf voelde ik diep van binnen ook dat dit niet mijn ultieme roeping was, hoewel ik er eigenlijk helemaal op mijn plek leek te zitten omdat ik een sterke verbinding met de kinderen en met de ouders voelde en het werken met kinderen mij ook zoveel energie gaf..
Ik fantaseerde eerder al wel over studies die ik misschien nog wel wilde volgen, zoals psychologie of maatschappelijk werk. En....toch was er iets wat me tegenhield. Maar toen wist ik nog niet wat. Daarover deel ik later vast nog meer met je.
Uiteindelijk heeft dit avontuur ons twee onvergetelijk en intens mooie jaren in de U.S.A. opgeleverd met prachtige herinneringen met ons gezin en met vrienden en familie die ons allemaal kwamen bezoeken, en een soulmate vriendschap met mijn Amerikaanse vriendin Linda en een van haar dochters die op een hele bijzondere wijze ook onze bonusdochter is geworden waar ik, lees wij, tot op de dag van vandaag ontzettend dankbaar voor ben.
Iedere reis die je maakt brengt je iets moois en..... waren deze twee jaren voor mij alleen rozengeur en maneschijn. No way! Ik ben mezelf echt tegen gekomen. Alles en iedereen waarvan je houdt loslaten en samen met mijn mannen een nieuw leven beginnen gaf zeker heel veel vrijheid en daarnaast was er ook .....pijn, verdriet en eenzaamheid waar ik doorheen mocht worstelen. Maar juist die momenten hebben me heel veel gebracht.
Je eigen reizen, naar buiten en .....naar binnen... in vertrouwen en vanuit nieuwsgierigheid maken omdat het je altijd iets gaat brengen met fijn maar ook vanuit de pijn is zo ontzettend waardevol. Ik gun mezelf en iedereen zijn eigen pad en zijn eigen reis.
Bon voyage....gute reise....save travels....en enjoy your ride...because it's your ride.
En....wat is het uiteindelijk altijd weer heerlijk om van binnen en van buiten thuis te komen bij jezelf en bij iedereen waarvan je houdt. Welkom thuis!
Helma van Esch / be KIND coaching
Leefkracht coach / kinderen - ouders - onderwijs
